افسار گسیخته هم باشم باز تازیانه هایت مجال سرکش بودنو ازم میگیره...
چرا یه بار هم که شده سعی نمیکنی رامم کنی اما نه با خشونت و حتی نه تنبیه.
یه بار سعی کن باهام حرف بزنی، نوازشم کنی، باهام بخندی و راه بری...
به خدا آدم هم اگه نباشی اینا رو حس میکنی و میفهمی چرا توقع داری من حسش نکنم.
نظرات (۰)
خیال های عریان
خیال های لخت گاهی تابو ها رو میشکنند و برهنه بیرون میان. امان....
بوی قهوه بوی نامش می‌دهد
چون که هر دو تلخی خود را یهویی می‌دهند...
چون که هر دو تلخی خود را یهویی می‌دهند...